Dokument hetmana Jana Tarnowskiego

Dokument hetmana Jana Tarnowskiego

Wydany 30 VIII 1556 r. w Wiewiórce, “wypoczynkowej” rezydencji znajdującej się dziesięć kilometrów na północny-wschód od Dębicy. Pergamin zapisany w języku łacińskim. Na sznurze barwy oliwkowej zawieszona pieczęć rycerska Jana Tarnowskiego, okrągła z czerwonego wosku w misce woskowej naturalnej barwy, z wyobrażeniem herbu Leliwa, który do dzisiaj funkcjonuje jako symbol Tarnowa, z legendą “IOANNIS COMES IN TARNOW”.

Jan hrabia na Tarnowie, kasztelan Krakowski wydaje pozwolenie prepozytowi tarnowskiemu Marcinowi Łyczko i jego bratu Piotrowi staroście zamkowemu, na wykupienie od dotychczasowych właścicieli, młyna zwanego wielkim, leżącego przed miastem Tarnowem, za klasztorem bernardynów za cenę 400 grzywien pod następującymi warunkami: właściciele mieli prawo pobierać z odsepów należących do właścicieli miasta co trzecią miarę żyta i co czwartą pszenicy, jęczmienia i innych zbóż jarych. Przy młynie działał także folusz, tzn. napędzana wodą maszyna pomocna w procesie wytwarzania sukna, z którego nowi właściciele młyna mogli zatrzymywać dla siebie co trzecią część zysków. Umowa wyjaśniała także zasady amortyzacji. Właściciel miasta gwarantował swój udział w finansowaniu remontów istotnych mechanizmów młyna. Obiecywał finansowe wsparcie reparacji każdego kamienia młyńskiego w wysokości 1 grzywny, w połowie pokrywał koszty wymiany metalowych urządzeń jak: wici, wrzeciona, paprzyce, czopy i panewki oraz zobowiązywał się dostarczyć bezpłatnie potrzebne do wszelakich prac drzewo. W przypadku powodzi właściciel miasta ma zapewnić szybkie zabezpieczenie młyna przed szkodami na swój koszt, a jego poddani dbać mają o regulację i zabezpieczenie ciągów wodnych w okolicy młyna. Widać zatem, że ówczesny właściciel Tarnowa roztaczał opiekę nad swoimi dobrami, uczestnicząc w ich konserwacji, dzięki czemu zapewniał miastu zaopatrzenie niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania.

Janusz Kozioł
Muzeum Okręgowe w Tarnowie