Gabriel Morvay

Syn malarza Kazimierza Morvay’a i rzeźbiarki Jadwigi Essers.
Gabriel Stanisław Morvay urodził się 16 lipca 1934 r. w Tarnowie. Absolwent warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, w 1958 r. podejmuje decyzję o ucieczce z bloku komunistycznego.

Po uzyskaniu statusu uchodźcy politycznego osiada w Paryżu i zbliża się do środowiska skupionego w École des Beaux-Arts. W latach 60-tych i 70-tych podróżuje po Europie, zatrzymując się na dłużej w Rzymie, hiszpańskim Sabadell oraz w Casalmaggiore (północne Włochy).
Wraz z utworzoną przez siebie w Sabadell grupą Gallot realizuje w 1960 r. w Barcelonie szereg zdarzeń w rodzaju “malarstwa akcji”.
Wystawia w Paryżu, Rzymie, Luksemburgu, Sabadell. Jest autorem powstałego w 1977 r. tomiku opowiadań La Chambre de Pauline.
Umiera w Sabadell 16 września 1988 r.

Malarstwo Morvay’a można ująć w cztery wyraźnie dające się wyróżnić etapy, począwszy od doświadczeń ze sztuką informel w paryskim okresie schyłku lat 50-tych i początku lat 60-tych, poprzez powrót do malarstwa formy, a następnie długi, trwający 17 lat (1967-1984) etap poszukiwań nowego języka malarskiego.
Powstałe wówczas obrazy, oscylujące wokół pejzażu i scenerii środowisk wielkomiejskich zaskakują odkrywaną w nich liryką. Ostatnie lata twórczości (1984-1988) znamionuje zwrot ku radykalnemu ekspresjonizmowi, kulminujący w wizji miasta imaginatywnego, które staje się niejako metaforą ludzkiego losu – wielkim “fryzem życia”, jak określa to badaczka jego działalności, prof. Maria Josep Balsach z uniwersytetu w Gironie (Hiszpania).

W Polsce praktycznie nieznany, Gabriel Morvay jest artystą budzącym coraz większe zainteresowanie i uznanie krytyków w krajach, z którymi był najbliżej związany – w Hiszpanii, Francji i we Włoszech. Wystawa prac malarza zatytułowana “Gabriel Morvay: lo sguardo in esilio” towarzyszy otwartej 14 lutego tego roku w Cremonie ekspozycji “Picasso, Miro’, Dali e la pittura Catalana del primo novecento 1880-1937”. Jej organizatorzy, we współpracy z Muzeum Okręgowym w Tarnowie postanowili przywrócić postać Morvay’a polskiej kulturze, mając na uwadze fakt jego rodzinnych związków z Tarnowem.