Opis eksponatów w Zagrodzie Felicji Curyłowej w Zalipiu
Żelazko na węgiel drzewny
Mieści się w czarnej izbie, na piecu, który jest na prawo od wejścia.
Żelazko zostało wykonane z żeliwa i drewna. Jego wymiary to; wysokość 13 cm, długość 20 cm, głębokość 10 cm. Waży ok. 1 kg.
Główna, dolna część żelazka to swego rodzaju pojemnik, którego podstawa zwana stopą ma kształt łuku ostrego. Na stopie umieszczono pionową, wysoką obręcz, która biegnie wzdłuż krawędzi podstawy i zamyka jej wnętrze. Obręcz w swej górnej części ma małe otwory. Jest zamyka górną podstawą o kształcie łuku ostrego, tak ja dolna podstawa. Obręcz przymocowana jest do całości tylko w jednym miejscu, jest ruchoma, można ją podnosić.
Na podstawie górnej przymocowana jest rączka w kształcie litery U, która jest zamknięta drewnianym elementem, za który trzymano i przesuwano żelazko po materiale.
Wewnątrz żelazka umieszczane były rozżarzone kawałki węgla drzewnego, które rozgrzewały stopę. Dzięki rozgrzanej stopie i ciężarowi żelazka prasowano materiał.
Żelazko jest własnością Muzeum Okręgowego w Tarnowie.
Datowane przełom XIX I XX wieku.
INFORMACJA W WERSJI AUDIO
Lampa naftowa
Lampa została wykonana ze szkła i miedzi. Dolna część lampy to szklany pojemnik na paliwo – naftę, przypominający swym kształtem walec. W górnej części walca w swym obwodzie ma wgłębienie, w którym umieszczona została miedziana obręcz.
Na szklanym pojemniku osadzony jest miedziany palnik, zakończony małą rurką z której wystaje knot – z którego wydobywa się płomień. Górna część palnika jest osłonięta szklanym kloszem, który stanowi 2/3 wysokości lampy. Miedziany palnik z boku ma pokrętło, służące do regulowania wysokości płomienia.
W miejscu gdzie jest uchwyt przymocowane jest lusterko, które odbijało płomienie.
Za wynalazcę lamy naftowej uważany jest Ignacy Łukasiewicz – polski chemik, farmaceuta i przedsiębiorca. Skonstruował ją we Lwowie w 1853. Odkrycie to miało bezpośredni wpływ na rozwój przemysłu naftowego.
Lampa została podarowana. Miejsce powstania – Polska.