Wóz romski

M.Etnograficzne_Opis wozu romskiego

Jest wykonany z drewna, prezentuje typ wagonowy, klepkowy. Cztery koła z oponami oraz dwie resorowane osie podtrzymują sporą drewnianą konstrukcję. Ma ona kształt prostopadłościanu, która wykonana jest z pionowo połączonych drewnianych desek – klepek. Konstrukcja swoim dłuższym bokiem 515 cm, położona jest wzdłuż obu osi. Pozostałe wymiary wozu to szerokość 200 a wysokość 240 cm. Patrząc na dłuższą ścianę wozu od jej prawej strony, zaczyna się ona jedną klepką, następnie są dwa duże okna. Jedno z nich ma duży ukośny uchwyt, który służył do przesuwania tej części i wchodzenia do wewnątrz. Okna sięgają prawie do połowy wozu, za oknami jest kolejnych 5 klepek. Wóz wieńczy zaokrąglany dach, który wystaje poza boki głównej konstrukcji. Przy krótszych bokach wozu wystaje on na 54 cm, tworząc półokrągły okap. Wystające listwy okapu są połączone ze ścianami wozu fantazyjnymi biało- czarnymi smokami o czerwonych językach. Na samym szczycie dachu wzdłuż prawie całej jego długości widoczny jest niewysoki świetlik. Doprowadza on światło do wnętrza dzięki szczęściu szybkom, zamontowanym po każdej jego stronie. Tylna ściana składa się z 5 deseczek, środkowa jest najszersza. Na niej zamontowane jest prostokątne lusterko o falistych brzegach, wkoło zdobione kolorowym szlaczkiem. Przednia ścianę wozu, zajmują prawie w całości 4 duże szyby, 2 środkowe są wyższe i szersze od dwóch bocznych. W tej części wozu umiejscowiony jest dyszel długi na ponad 3 m. Wóz jest biały w dolnej części biegnie czerwono –zielony szlaczek. Każda klepka jest kolorowo pomalowana podłużnymi geometryczno -roślinnymi wzorami. Szczyty ścian krótszych również pomalowane są w motywy roślinne. Dominuje kolor zielony, żółty i czerwony. Dach jest koloru czarnego. Takie wozy jak ten służyły bogatym Romom jako środek transportu oraz sypialnia na kółkach. Do podstawowego wyposażenia należały skrzynie, gdzie przechowywano ubrania oraz naczyniach. Wóz pochodzi prawdopodobnie z warsztatu rzemieślniczych w Szamotułach. Zrobiono go około 1960 r.