25 września przypada rocznica otwarcia systemu tramwajowego w Tarnowie, który z powodzeniem funkcjonował do roku 1942 czyli przez 31 lat.

Tarnów (obok Lwowa i Krakowa ) był jednym z trzech miast w Galicji , w którym w roku 1911 zaczął kursować tramwaj elektryczny. Składał się on z jednej linii łączącej dzielnicę Grabówka z dworcem kolejowym znajdującym się na terenie dzielnicy Strusina a biegnącym przez Śródmieście. Wagony udekorowane były kwiatami i kolorowymi wstęgami. Tramwaje były koloru czerwonego z błękitno-złotym herbem miasta na boku. Nazywano je „biedronkami”.

Tarnowskie wagony wzorowane były na tego samego koloru tramwajach lwowskich. Długość tarnowskiej linii tramwajowej wynosiła 2580 m. Zajezdnia tramwajowa znajdowała na końcu trasy przy placu Kapłonówka. Od godz. 6 rano do godziny 22.00 stale kursowało 6 wozów tramwajowych z częstotliwością co 6 minut. W 1927 roku system posiadał już 8 wagonów ale w 1938 roku tylko 5. W roku 1942 tramwaj w Tarnowie zlikwidowały okupacyjne władze niemieckie. Jako powód podano, że trakcja przeszkadza w ruchach wojsk na wschód i musi zostać rozebrana. Ruch bezpowrotnie wstrzymano 21 lipca 1942 roku. Osiem wagonów typu Sanok SW1 zostało przekazanych do okupowanego Lwowa.

Pod koniec maja 2004 roku na ulicy Wałowej stanął historyczny przystanek tramwajowy z ławką. Znajduje się on kilka metrów od miejsca, gdzie przed laty był oryginalny przystanek tramwajowy.

Podczas remontu nawierzchni ulicy Krakowskiej w 2011 roku, ciemniejszą kostką odwzorowano ślad szyn tramwajowych przy chodniku.

W listopadzie 2012 roku na Placu Sobieskiego stanęła replika tramwaju. Obecnie znajduje się w niej kawiarnia.

Na fotografii karta pocztowa z 1915 roku, przedstawiająca ulicę Krakowską w Tarnowie, znajdująca się w zbiorach Działu Historii Muzeum Okręgowego w Tarnowie.

Zamknij