90. rocznica procesów brzeskich
Napięta sytuacja pomiędzy sanacją a opozycją doprowadziła 30 sierpnia 1930 r. do rozwiązania Sejmu polskiego. W nocy z 9 na 10 września 1930 r. aresztowano kilkunastu posłów. Wśród nich był także pochodzący z podtarnowskich Wierzchosławic trzykrotny premier Wincenty Witos, którego zatrzymano w pociągu relacji Tarnów-Kraków. Nakaz aresztowania wydano na polecenie Józefa Piłsudskiego. Podpis pod rozkazem złożył minister spraw wewnętrznych – gen. Felicjan Sławoj Składowski.
Aresztowani zostali osadzeni w twierdzy brzeskiej nad Bugiem. Mimo pobytu w więzieniu, 27 listopada 1930 r. Wincenty Witos został ponownie wybrany na posła do Sejmu. Tego samego dnia opuścił więzienie za kaucją.
26 października 1931 r. rozpoczął się proces przed Sądem Okręgowym w Warszawie, który trwał do 13 stycznia 1932 r. Sprawę poprowadziło grono sędziowskie, którym przewodniczył Klemens Hermanowski. Aresztowanym zarzucano udział w przygotowaniach do zamachu mającego na celu odsunięcie od władzy ówczesnego rządu. Wincenty Witos został oczyszczony z tego zarzutu. Za działalność w Centrolewie został jednak skazany na karę 1,5 roku więzienia, pozbawienie praw publicznych na okres 3 lat, a także karę grzywny. Po złożeniu apelacji, sprawa trafiała do sądów wyższej instancji. 5 października 1933 r. wyrok zatwierdził Sąd Najwyższy. W związku z zaistniałą sytuacją Wincenty Witos udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił dopiero 31 marca 1939 r.
Prezentowana fotografia „W. Witos na ławie oskarżonych”, pochodzi ze zbiorów Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach, Oddział Muzeum Okręgowego w Tarnowie
