Tajemnice podziemnego świata w malarstwie Lucji Radwan [zdjęcia]

Start: 2022-07-04 18:00:00
Koniec: 2022-08-29 15:00:00
Siedziba

4 lipca 2022 r., o godz. 18:00, w Siedzibie Muzeum Okręgowego w Tarnowie, Rynek 3 – Galeria „Piwnica pod Trójką”, odbędzie się wernisaż wystawy prac Lucji Radwan.

Lucja Radwan, ur. dn. 9 lipca 1951 r. w Tuchowie, córka małopolskiego malarza i rzeźbiarza Tadeusza Radwana i pochodzącej z Austrii (Unterach am Attersee) Józefy Radwan, z domu Scheichl.

Maluje od wczesnej młodości. Jej edukacja artystyczna przebiegała początkowo pod okiem ojca w Polsce. Następnie, już po wyjeździe do Austrii (1975 r.) pobierała nauki u uznanych malarzy jak Krayema Maria Awad, György’a Kornisa, Gerda Matejka-Felden, Fritz Martinz, Peter Carerh, Lucia Riccelli, Josef Kaiser, Rudolf Fuchs.

Z zamiłowania jest akwarelistką. Daje jej to możliwości ekspresji, których nie oferują inne techniki malarskie. Akwarele Lucji Radwan są utkane z świateł i kolorów, koncentrują się na istotnych detalach wziętych z przyrody, próbują leczyć krajobrazy, którym nasza cywilizacja zadała liczne rany.

Artystka pracuje także w akrylu, przy czym obrazy w tej technice tworzone są spontanicznie, w przeciwieństwie do prac z gatunku speleo, które są efektem starannej realizacji wyjściowej koncepcji – wizji artystycznej.  W ten sposób powstają pod jej pędzlem urocze krajobrazy i pejzaże miejskie, ale również imponujące formy grotowych stalaktytów i stalagmitów (speleo), wprowadzające oglądających w tajemniczy podziemny świat wielorakich barw i kształtów. Chcąc wyeksponować różnorodność form grotowych artystka sięga również po farby olejne i akrylowe, redukując przy tym kształty i dodając kolory. Oglądający jej płótna mogą dzięki temu obcować z cudownymi światami płynnych granic i proporcji.

O swojej twórczości mówi:

„W mojej twórczości stosuję rozmaite techniki malarskie. Początkowo koncentrowałam się na akwareli, z czasem zaczęłam również tworzyć w akrylu, który towarzyszy mi do chwili obecnej.
Od dłuższego jednak czasu dominującym obszarem mojej twórczości jest malarstwo olejne. Większość moich współczesnych prac to obrazy wielkoformatowe (160×210, 160×420, 160×630). Oddaję w nich inspiracje pochodzące z motywów naturalnych, głównie jaskinnych i skalnych (SpeleoArt). Symbolika Speleo zostaje jednak zazwyczaj wyrwana ze swojego kontekstu, przez co uzyskuje samoistne znaczenie. Często rejestrowanym odbiorem moich dzieł jest wrażenie ożywienia, czy wręcz personifikacji form naturalnie statycznych i nieorganicznych. Nierzadkim wrażeniem jest obcowanie z dziewiczością obszarów, które doznają jakby swego pierwszego wyjścia na światło. Inne ujawnione asocjacje obejmują nieskończoność, metamorfozę i oswojoną grozę. Wspomniane już światło a także perspektywa odgrywają zresztą w sposób zamierzony istotną rolę w moich obrazach. Ich rolą jest wzmocnienie przekazu zmysłowego. Być może dlatego część recenzentów odbiera moje obrazy jako w jakiś trudny do opisania sposób przytłaczające, wymuszające uwagę a nawet reakcję już nie tyle widza, ile uczestnika spotkania z formą. Większość moich prac nie ma przypisanego im tytułu – chodzi o uwolnienie obserwatora od skojarzeń sugerowanych przez twórcę. Chodzi też o uwolnienie samego obrazu od zdeterminowania jego przekazu przez uwarunkowania i emocje z chwili jego narodzin“.

Kurator wystawy: Bożena Szczupak. Wystawa dostępna od 5 lipca – 29 sierpnia 2022 r.

Galeria zdjęć: