7 kwietnia – 125. rocznica śmierci Ignacego Przybyłkiewicza

„W sam Wielki Czwartek [7 kwietnia 1898 r.] przerwała śmierć pasmo jego żywota, wyrwała go z grona licznych przyjaciół i wielbicieli, wywołując jeden żałosny okrzyk: Umarł kochany Ignacy! Niema Przybyłkiewicza! Któż go nam zastąpi!” – tak o śmierci cenionego wychowawcy młodzieży i propagatora wychowania fizycznego pisał tarnowski tygodnik „Pogoń”.

Choroba zabrała Ignacego Przybyłkiewicza przedwcześnie bo w wieku 51 lat. Tuż przed śmiercią zajmował stanowisko urzędnicze w tarnowskim Magistracie. Wcześniej przez kilkanaście lat pracował jako profesor Gimnazjum im. Kazimierza Brodzińskiego w Tarnowie, do końca życia organizował ćwiczenia gimnastyki i wyjazdy turystyczne młodzieży jako instruktor i członek Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.

Przybyłkiewicz urodził się we Lwowie, studiował w Krakowie, lecz z wyboru związał się z Tarnowem. Gdy otrzymał przeniesienie służbowe do pracy w Sanoku, zrezygnował z posady nauczycielskiej byleby tylko pozostać w Tarnowie. Przybyłkiewicz był przede wszystkim inicjatorem i współorganizatorem tarnowskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” oraz jego aktywnym działaczem. Kierował sekcją gimnastyki, powołał Towarzystwo Cyklistów, udzielał się w Komitecie Budowy siedziby „Sokoła”, organizował stałe wyjazdy wakacyjne (korpusy) dla dzieci i młodzieży.

Pochodząca ze zbiorów Działu Historii Muzeum Okręgowego w Tarnowie fotografia przedstawia pochód pogrzebowy Ignacego Przybyłkiewicza zmierzający na Stary Cmentarz w dniu 9 kwietnia 1898 r.