Zamknięte w piękne i wyszukane opakowania, jak małe dzieła sztuki kuszą różnorodnością form i kolorów. Historia perfum sięga starożytności kiedy to człowiek odkrył możliwość uzyskiwania zapachów podczas spalania w ogniu rozmaitych roślin. Nazwa „perfumy” wywodzi się od łacińskiego wyrażenia „per fumum”, co w tłumaczeniu oznacza „przez dym”. Rozwój formy puzderka na pachnidła i zastąpienie go flakonem – butelką na perfumy, odzwierciedla ewolucję samego pachnącego produktu, który od sproszkowanych ziół i balsamu, przez skondensowane olejki przeszedł długą drogę do znanych nam obecnie wód toaletowych. Kompozycje zapachowe dawały natchnienie, inspirowały artystów projektujących pachnidła. Dla szlachetnych woni wybierano najbardziej wyszukane formy i materiały do opakowań takie jak: masa perłowa, agat, kryształ górski, kość słoniową a także korzenie drzew oraz skorupę orzecha. Poszukiwano tworzyw niereagujących z substancjami aromatycznymi, gdyż mogłoby to wpływać zarówno na zapach perfum, jak i na trwałość opakowania. Rozwojowi przemysłu perfumeryjnego towarzyszyła produkcja nowych typów naczyń na perfumy, możliwa dzięki postępowi techniki. Spopularyzowanie wynalezionej na początku osiemnastego wieku europejskiej porcelany dało początek figuralnym flakonom w formie zwierząt, ptaków i kwiatów.

W kolekcji ceramiki Muzeum Okręgowego w Tarnowie znajduje się porcelanowy finezyjny flakonik na wonności, którego miejsce pochodzenia nie jest znane. Niewielkich rozmiarów flakonik w kształcie antycznej amfory powstał prawdopodobnie w XIX wieku. Jego krawędź ujęta jest w metalową koronkę, z której odchodzą dwa wysokie metalowe ucha uformowane z wijących się węży z głowami przy nasadach. Amfora dekorowana jest w stylu chińskim, całość pokrywają kwiatki w kolorze cynobrowym, listeczki malowane podszkliwnie kobaltem podkreślone są złotem.

Zapraszamy do https://muzeum.tarnow.pl/zwiedzanie/oddzialy/ratusz/